entelechie Grieks voor het doel in zich dragend wat al bij het begin tot wasdom kan komen zoals de vlinder in de rups of de missie in de mens als hij niet zo dom was zich door z’n streven naar intelligentie te laten afleiden
wat niet van haar is
daar gaat ze in de verte en verdwijnt achter het begin van wat niet eindigt ze wuift weg wat niet van haar is verlicht kijkt ze uit naar zonder gemis
verdekt staande
het is zo'n ochtend waarop ik hoop met elke veeg de bedding van weggetikte uren laag na laag te vullen de donkere rand van m'n kijk op de dingen met wat kleur te verhullen zo hou ik me verdekt staande terwijl ik alleen maar wil gaan liggen
een beetje
ooit stierf ik een beetje sindsdien was ik bang maar toen m'n sterfdag kwam zat ik naast jou in de zon en hoopte dat alles nog maar begon
liefde
onze berichtjes navelstreng van letters
een beetje stierf
ik dacht de dag dat jij een beetje stierf vergeet ik niet een jaar later rolde ik samen met het koekjesdeeg de dag gewillig voor me uit en zag pas vandaag dat het gisteren was
ik dans
de lichten gedoofd de muziek luid zweet parelt op m'n huid ik dans en paradeer het publiek stuwt me over en weer ik schreeuw vanbinnen Say my name wat een fame mijn optreden met Florence en haar machine is net echt naast m'n aanrecht
dan zal ik misschien
ik draai je in m'n mond om en om en denk aan het verleden toen ik heb gemeden je uit te spreken zoals een oester haar parel koestert draai ik je in m'n mond om en om en denk aan morgen dan zal ik misschien en zo blijf jij in m'n stilte verborgen liefste zoetemien
warm en week
naar het schijnt mag je niet achterwaarts liken je mag niet te ver teruggaan in de tijd nochtans word ik warm en week als ik aan ons terugdenk vroeger in onze zotheid
zout en zoet
vorig jaar reisden we naar het Zuiden fier stapelde je ons hebben en houwen als doosjes gevouwen in de koffer van onze automaat nu zakken we ook af van boven naar beneden toch enkele treden en lepel je schoteltjes voor zout en zoet de kommetjes van ons gemoed netjes in de vaat