hij komt en gaat steeds weer opnieuw zegt hij tot ziens toch vat ik enkel de slaap als hij z'n jas bij me achterlaat
in haar verhaal
twee vlechtjes in het haar een lange rok en een jongen zonder paard ik ben een prinses kroont ze zichzelf in haar verhaal slaat de klok nooit twaalf
gewoon
waarom zei niemand me dat window of opportunity gewoon een winkeletalage is?
naar buiten zonder
meestal ga ik naar buiten zonder maar vandaag had ik het aan als een oude vergeten trui mijn lichaam met wolligheid verleidt het in geuren en kleuren misleidt het met verve verhullend leidt het af mijn zachte buitenwacht
kleine stukjes jou
door jou zo dicht tegen me aan te voelen begon de hartwarmte in m'n magmakamer te gloeien je deed me helemaal smelten van m'n stoel afvloeiend liggend aan je voeten bleef ik stiekem stroperig aan je kleven kleine stukjes jou stelend
goed en wel
dat het pijpenstelen giet deert me niet daar waar ik ben is alles goed en wel niemand hoeft iets te veranderen ik ben aan het woordwandelen
eindelijk voldaan
opgejaagd duw ik de tijd in wijzerzin weerspannig voor me uit in de hoop jou eerder te zien en eindelijk voldaan in het moment te kunnen stilstaan
als aan lava
ik lijk een berg wanneer ik cassante dingen zeg scherp en hard maak ik brokken maar onzichtbaar zijn de schokken doordat alles raakt aan een gevoelige laag als aan lava in een vulkaan
voor hem
er zijn lichte en zware kussen zware kussen dragen alles wat je niet zeggen kan voor hem kocht ik een kaart met vele kussen op ze ligt al weken loodzwaar op de bodem van m'n tas
tot ik je zie
ik wacht je op terwijl je er al bent na al die tijd voel je nabij en toch onbekend tot ik je zie warm ik me aan m'n koffie