poëzie als therapie voor het leven therapoëzie

troost

als je
troost mist
word je
mistroostig

kom, lig maar
bovenop mij
als een zeester
wijzend naar
alle windstreken
dan kom ik
helemaal tot rust
en hoef ik geen
verzwaringsdeken

terwijl ik wacht
tot het
weer bijtrekt
oefen ik
de bijtrekpas

hoe ik me ook
heb geplooid
uit een doosje
kwam ik nooit

wij hebben
samen een hang
naar samenhang

haarbos beknot
en ook ander
gewas gespot
wel een uur onderweg
in de week van het bos
moet je niet persé
uit je kot

met een achtergelaten
strandschepje
in de hand
bouw ik jou
met woorden als
dat
ik
van
je
hou
een toren
zonder zand

ik wou dat ik
een auto was
dan had ik 
schokdempers
en geen 
drempelvrees

ik zet
veel stappen
die niet tellen
voor mijn stappenteller

wat baat
een facelift
als ik het hoofd
laat hangen