vroeger was ik wakker nu ben ik moeder
leed
hoe kan leed stoppen als het ver-duren heet
loslaten
je kan het pas loslaten als je het kan vatten
huidzucht
zonder elkaar raakte ik verslaafd aan de herinnering van voldaan gelaafd aan het zout en de zon in je halskuiltje warm en gelaagd nu het weer kan speur ik vergeefs naar het zilte pad in je tuin ik weet niet meer hoe het moet en doe me laveloos tegoed aan elke vezel van m'n faalmoed
afwezig
sorry dat ik zo lang afwezig was ik had de winter
goed en wel
dat het pijpenstelen giet deert me niet daar waar ik ben is alles goed en wel niemand hoeft iets te veranderen ik ben aan het woordwandelen
eindelijk voldaan
opgejaagd duw ik de tijd in wijzerzin weerspannig voor me uit in de hoop jou eerder te zien en eindelijk voldaan in het moment te kunnen stilstaan
tot ik je zie
ik wacht je op terwijl je er al bent na al die tijd voel je nabij en toch onbekend tot ik je zie warm ik me aan m'n koffie
klein
om jou te ontmoeten in je krimpende wereld maak ik me zo klein dat ik door het kattenluikje pas
voorgoed
zijn wij het huis waar ik voorgoed in kan wonen