het kan verkeren gisteren voelde ik me als Spa bruis vandaag koffie verkeerd of misschien wel koffiegruis
overgave
je gedachten steeds je trouwe dienaars collaboreren in de onderhandelingen met de ijlheid die nu daarboven regeert je lijf je levenslange bondgenoot capituleert in de strijd tegen de zwaartekracht die je elke dag meer naar de aarde lokt tot overgave gedwongen verlies je elk houvast
haar fiets
haar kinderfiets verbonden aan de mijne mother and child navelstreng met nummerslot haar damesfiets leunend tegen de mijne mother and child elk een slot zij wil kunnen vertrekken te allen tijde haar fiets uit het zicht de mijne roest mother and child ze komt terug zegt ze ik droom haar al thuis
Te
het Chinese Te schenkt de Hemel ons bij de geboorte op weg naar volmaaktheid maar het streven en de kennis maken ons te braaf te verstandig te ijverig te alles waardoor we afdrijven van ons oorspronkelijke Te
geen idee
doe niets en het komt naar je toe zo zegt men gisteren een kater vandaag een kou en al lang geen idee meer wat ik zo laat nog op dat terras vangen wou
tabula rasa
twee vriendinnen met een glas cava in de Bodega rode wangen van opwinding over wie ze willen zijn alles kan beloven ze elkaar nu meer dan ooit middagpauze tot de scholen uit zijn en zelfs dan niemand meer die op hen wacht in workshops ingeschreven werk opgezegd tabula rasa door een bril met progressieve glazen
brief aan Ina
het begon met een brief aan Ina over apart zijn en toch verbonden nu sta ik in Nina
ver en lang
elke aarzeling is een verlangen dat blijft hangen als een zindering boven de aarde doordat de moed ontbreekt om zich te overstijgen ver en lang verlost van de zwaartekracht
onversneden geluk
zomer buiken van Michelinbandjes en bovenarmen die een eigen leven leiden als we de weg wijzen toch onversneden geluk sinds we de foto’s bijsnijden
moederbuik
visa van haar en hem in mijn buiktas moederbuik nog steeds bron van bestaan op de drempel van een nieuw continent vita