als ik kon strekte ik me languit als een gazon ik reikte op m'n rug met armen en benen naar de horizon als een mossig net van oost naar west wees niet bang tijdens je koorddans zacht als een grasmat zorg ik ervoor dat ik je vang
voor even
en dan zitten we hier in het oude strandhuis we drinken bier en eten kibbelingen we hebben vandaag en we dromen van morgen voor even vergeten, al onze kibbeldingen
leed
hoe kan leed stoppen als het ver-duren heet
plooien
terwijl ik alles had glad gestreken bracht het stof dat neerstreek plooien in m'n gedachten
loslaten
je kan het pas loslaten als je het kan vatten
als ik jou zie
ik weet niet hoe met één hand klappen klinkt maar ik weet dat als ik jou zie mijn hart zingt
het kleine
kom, mijn kind ik neem je mee hoog boven de wolken met zicht op een kleurrijk lappendeken en de zee want alles en iedereen lijkt dan volmaakt tevree toe, mijn kind neem het maar mee voor altijd in je gedachten dit tableau van peis en vree zodat het kleine daar beneden jou het grootse nooit kan afleren
als aan lava
ik lijk een berg wanneer ik cassante dingen zeg scherp en hard maak ik brokken maar onzichtbaar zijn de schokken doordat alles raakt aan een gevoelige laag als aan lava in een vulkaan
on hold
voor jou zet ik alles on hold zodat ik je kan houden als je valt
tussen de buien door
tussen de buien door lap ik de ramen en ook alle andere do's en don'ts aan m'n laars