Chinese rijstterrassen

je herkent
Chinese rijstterrassen
pas
als je ze hebt gezien
anders
zie je enkel
een berg met grassen
maar
elk beeld 
vervult
zolang je 
de gelaagdheid
niet hebt 
gepeild

voor één dag

twee vriendinnen
met een fles zonnecrème
op de trein
van Oostende naar Brussel
rode wangen
van opwinding
over hoe toevallig 
ontmoetingen wel niet zijn
zij vonden elkaar
niet bang voor extravagantie
en Italiaans temperament
bijna 50 jaar 
vreemden voor elkaar
maar nu verbonden
met één oogopslag
stralend ondanks donkere oogschaduw
en surfend op een vleugje parfum van levenslust
gente di mare
voor één dag
uitwaaien na een date
die alweer achter de horizon
is verdwenen
koud gepakt wellicht
door zoveel vrouw
nee, dan liever dolce far niente alleen
zolang gulzig shopping als Ersatz
is toegestaan
of samen gratis drinken 
op uitnodiging van Max Mara

de bank

vroeger
was je elke dag op weg
naar de stad van de Bank
vastberaden en beslist
vandaag
ben je zo vaak je kan op weg
naar de plek van je bank
aarzelend en zacht
zij was het
die dit geschenk voor je bedacht
de bank staat alleen
midden in de velden
en nodigt uit
om onderweg in rust
mekaar te verkennen
de plek
heb je speciaal uitgezocht
je gaf haar je naam
het einde van jouw tocht
op weg ernaartoe
hou je halt
bij wie je bent geweest
en wat het leven je bracht
kleine zorgen
en vaak ook feest
en dan zie je haar zitten
zij die niet alleen nu
toegewijd op je wacht
bewonderend zeg je
het leven gaf haar kracht
stap voor stap
beweeg je je dichter
naar haar toe want
de weg gaat verder

duizend mensen

ik ben wie tegen je schreeuwt
zonder geluid
wie met je zingt
ook al ben je er niet meer
op de vlucht is
als in een film
ik ben duizend mensen

ik ben wie jou wegjaagt
zonder woorden
wie je zoekt
in een hotel met teveel kamers
ergens verwacht wordt
en toch blijft zitten
ik ben duizend mensen

ik ben wie jou in de ogen kijkt
zonder schaamte
wie een deur opent
naar nergens en overal
zich naast je neervlijt
ik ben duizend mensen

in m’n dromen

kintsugi

kintsugi
Japans voor
goudpoeder op de barsten
de brokken van het verhaal
glansrijk verbonden
alle delen van het geheel
geen mens volledig zonder 
kindsugi

overgang

tussen
het einde
van het vorige
en het begin
van de rest
vernis ik ijverig
de overloop
overgang
waar voor even
enkel ik
over mag
scheiding in matglans
tussen
vóór
en
na
spieren in een kramp
m’n gedachten
de vrije loop

opzij opzij opzij

ik heb tijd
zeg je
maar wat
als ik er plots niet meer ben
als m’n woorden verdwijnen
door Alzheimer of afasie
of als de planeet Melancholia
die vervaarlijk aan de horizon rijst
met de aarde botst
opzij opzij opzij
maak plaats maak plaats maak plaats
ik heb een ongelooflijke haast

Koningin Maria Hendrikaplein

als mieren
friemelen we
over het 
Koningin Maria Hendrikaplein
snijden elkaar
de pas af
kijken op
noch om
bedrijvig
door elkaar
gericht
op een hoger doel
voeden we elk
een grote gedachte 
ieder 
z’n koningin

ga

ga
waar je heen wil
afstand is niets
als je bent
waar je zijn wil 
jouw geluk
is het mijne
mijn hart
stelt zich zo groot op
dat m’n maag
ineenkrimpt