kom, mijn kind ik neem je mee hoog boven de wolken met zicht op een kleurrijk lappendeken en de zee want alles en iedereen lijkt dan volmaakt tevree toe, mijn kind neem het maar mee voor altijd in je gedachten dit tableau van peis en vree zodat het kleine daar beneden jou het grootse nooit kan afleren
als aan lava
ik lijk een berg wanneer ik cassante dingen zeg scherp en hard maak ik brokken maar onzichtbaar zijn de schokken doordat alles raakt aan een gevoelige laag als aan lava in een vulkaan
on hold
voor jou zet ik alles on hold zodat ik je kan houden als je valt
tussen de buien door
tussen de buien door lap ik de ramen en ook alle andere do's en don'ts aan m'n laars
voelend zien
hoe vind je diepgang op plat papier geen tunnels of grondig graven hier enkel wanneer je als een mol voelend ziet maakt het niet uit boven- of ondergronds kent hij niet
manifest
je vroeg naar mijn persoonlijk manifest Martin Luther King maar mijn droom is klein niets van formaat nochtans doet schrijven dingen ontstaan die er nog niet zijn dat maakt mijn leven tot een festijn mijn feest mani fest
onwennig en schuw
wanneer ik dagen in huis heb gesleten de trap op en neer mijn woon-werk verkeer mezelf dan uiteindelijk onwennig en schuw die drempel over duw blijf ik in het deurgat staan en zie mezelf aarzelend gaan een acteur zonder script knipperend tegen zonlicht
bij het begin
entelechie Grieks voor het doel in zich dragend wat al bij het begin tot wasdom kan komen zoals de vlinder in de rups of de missie in de mens als hij niet zo dom was zich door z’n streven naar intelligentie te laten afleiden
haar ogen
haar zachte blik mee met mij mild met mij mee haar ogen mededogen
zeggen ze
soms ben ik te zeggen ze en voel ik me eenzaam dan zeg je ik hou van je en zijn we tezamen