soesje

tijd
moet ik nemen
om m’n zinnen
van alledag
helder
te formuleren
en als het niet lukt
me uit te drukken
zoals slagroom
uit een spuitzak
in een soesje
licht en luchtig
dan mijn snedige toon
temmen
die jou
de mond snoert
uit woede
me niet begrepen 
te voelen 
voor eeuwig en al-
 tijd

ja, misschien

jij schrijft gedichten
zei ze
het zijn maar tekstjes
zei ik
dat zijn gedichten
zei ze
het zijn maar korte verhaaltjes
dat is kunst
zei ze
ja, misschien
en had ik de zee in me
dan rolde nu een golf
in m’n borstkas naar boven
tot aan de rand van m’n ogen