hoe kan ik me je blijven herinneren als het ont-houden heet
Frans
zij: ik kan Frans! ik: ah ja? en wat? zij: mamaselle en papaselle
gedicht
pen gepend geopend gedicht
Te
het Chinese Te schenkt de Hemel ons bij de geboorte op weg naar volmaaktheid maar het streven en de kennis maken ons te braaf te verstandig te ijverig te alles waardoor we afdrijven van ons oorspronkelijke Te
losse steken
ik vertel je ogen zijn op mij gericht in je stilte hangt begrip ja, zo zie ik het ook zeg je en vertelt een heel ander verhaal voor jou gelinkt mijn hang naar samen gelost de verbinding verbroken een werkje met losse steken die m’n haakpen steeds weer tracht op te halen verlangend naar samenhang patchwork misschien of wie weet ooit een tweepersoonssprei
insta gram één ogenblik lichtgewicht voor even raken niets meer niets minder één ogenblik alle gewicht dat er is
goedbedoeld
de kleine woordjes schuifelen moeizaam over en weer tussen jou en mij over het harige tapijt struikelen over de knopen tot aan de rafelige franjes waar ze goedbedoeld blijven hangen
geaard
therapoëzie? zou je dat wel doen vraagt hij willen mensen wel iets dat ook maar in de buurt komt van therapie? noem het dan beter terrapoëzie dan is het tenminste geaard
lankmoedig
de natuur is lankmoedig vol geduld en gewillig om mij te laten leven lang en moedig nadat ik geen leven meer kan geven opdat ik jou over het leven zou vertellen
kintsugi
kintsugi Japans voor goudpoeder op de barsten de brokken van het verhaal glansrijk verbonden alle delen van het geheel geen mens volledig zonder kindsugi