als je troost mist word je mistroostig
toren
met een achtergelaten strandschepje in de hand bouw ik jou met woorden als dat ik van je hou een toren zonder zand
gedicht
wanneer licht aan de waarnemingshorizon wordt onttrokken aan de zwaartekracht niet meer ontsnapt het zwarte gat blijvend verlicht gedicht
gewoon
waarom zei niemand me dat window of opportunity gewoon een winkeletalage is?
goed en wel
dat het pijpenstelen giet deert me niet daar waar ik ben is alles goed en wel niemand hoeft iets te veranderen ik ben aan het woordwandelen
voor hem
er zijn lichte en zware kussen zware kussen dragen alles wat je niet zeggen kan voor hem kocht ik een kaart met vele kussen op ze ligt al weken loodzwaar op de bodem van m'n tas
praten
feitelijk is praten niets dan luchtverplaatsing en soms is zelfs lucht te dik
voelend zien
hoe vind je diepgang op plat papier geen tunnels of grondig graven hier enkel wanneer je als een mol voelend ziet maakt het niet uit boven- of ondergronds kent hij niet
manifest
je vroeg naar mijn persoonlijk manifest Martin Luther King maar mijn droom is klein niets van formaat nochtans doet schrijven dingen ontstaan die er nog niet zijn dat maakt mijn leven tot een festijn mijn feest mani fest
bij het begin
entelechie Grieks voor het doel in zich dragend wat al bij het begin tot wasdom kan komen zoals de vlinder in de rups of de missie in de mens als hij niet zo dom was zich door z’n streven naar intelligentie te laten afleiden