autopoiese ieder moment lost een virus op en ontstaan vanzelf nieuwe complete virusdeeltjes zelfpoëzie ieder moment vallen we uiteen en herscheppen onszelf volmaakt in een nieuw verhaal
moederschoot
nooit beseft dat m'n oude huis me bescherming biedt als een veilige moederschoot zo wordt dweilen als het wassen van haar zachte grijze haren
de rest
wat is geluk? iedereen op de Mount Everest for ever happy en indien niet voor altijd wat dan met de rest?
nog niet iets
als de slaap me verlaat ben ik voor één ogenblik nog niet iets maar wel alles in de kiem tot ik uit deze nevelsluier slier en in m'n leven stap als in m'n kleren
liggend
geen workout of kilometerteller voor mij liggend mag ik eindelijk de wereld afreizen ik ben een woudloper op zoek naar sporen van mezelf in de woorden van een ander een woordenwoudloper
niemendalle meer
tien dagen plezier en vertier op het programma Kama en Praga Khan op commando wordt er gefeest ambras of gezeik is niet toegestaan maar dan ineens niemendalle meer alles valt stil hoe moet het nu verder zonder sfeer of sfeerbeheer
tijd
voor alle spelerswissels blessures en verloren tijd door owngoals krijgen jij en ik nu toegevoegde tijd
hoop
wanneer een berg zorgen het uitzicht op hoop verbergt bedenk dan dat wanhoop steeds hoop herbergt
het zomert
half twee ’s nachts languit keuvelen ze samen apart op het dakterras acht uur met open vensters maken we ruzie over kleinigheden die steeds groter worden negen uur vrijuit start hij zijn zeurende slijpschijf tien uur men verwacht 22 graden het zomert rond onze voorschoot van een hof
niets
als je kijkt naar de toekomst dan zie je niets van wat je hebt hier niets van wat je bent nu dan zie je enkel wat je vindt dat je toekomt