het is voorbestemd dat elke avond weer de horizon geduldig wacht op het thuiskomen van zijn zon
in vorm
ik ben in vorm vanuit m'n ligzetel het schijfje citroen uit mijn mojito als een discus weggeworpen toch wel 2 meter ver en mijn schouder haast uit de kom
zij aan zij
vakantie we gaan de batterijen opladen zij aan zij zoals de twee fiches in een lader
inhaken
wanneer ik het niet begrijp sta ik daar verloren zonder grip op zoek naar de zin waar m'n vraagteken kan inhaken
met me mee
kom, loop met me mee meander door m’n gedachten zoals de luie Leie langs haar bochten glijdt kom, loop met me mee luister naar m’n woorden zoals een stamelende stilte luchtige witruimtes laat kom, loop met me mee ik wil jou in mijn melopee
malen
soms zouden we liever niets zeggen toch malen we maar door tijdens de maaltijd
zes
soms ben ik nog steeds zes dan schreeuw ik onhoorbaar veront-waardigd laat dat kind eens in haar waarde of fluister veron-gelijkt geef haar eens gelijk
koesteren
wanneer liefde wil dat je je koest houdt weet je niet wat koesteren is
dat verklaart alles
door onze spiegelneuronen voelen we mee met een ander en alles intenser vertel ik haar oh...dat verklaart alles zegt ze die spiegelhormonen
volmaakt
autopoiese ieder moment lost een virus op en ontstaan vanzelf nieuwe complete virusdeeltjes zelfpoëzie ieder moment vallen we uiteen en herscheppen onszelf volmaakt in een nieuw verhaal