elke aarzeling is een verlangen dat blijft hangen als een zindering boven de aarde doordat de moed ontbreekt om zich te overstijgen ver en lang verlost van de zwaartekracht
onversneden geluk
zomer buiken van Michelinbandjes en bovenarmen die een eigen leven leiden als we de weg wijzen toch onversneden geluk sinds we de foto’s bijsnijden
meer dan gisteren
ik krijg applaus van mijn stappenteller hij zegt me dat ik goed bezig ben vandaag meer dan gisteren en minder dan morgen wat een vooruitgang in de liefde krijg je dit in goud nochtans zei ik ik hou van jou enkel toen ik stil stond
losse steken
ik vertel je ogen zijn op mij gericht in je stilte hangt begrip ja, zo zie ik het ook zeg je en vertelt een heel ander verhaal voor jou gelinkt mijn hang naar samen gelost de verbinding verbroken een werkje met losse steken die m’n haakpen steeds weer tracht op te halen verlangend naar samenhang patchwork misschien of wie weet ooit een tweepersoonssprei
moederbuik
visa van haar en hem in mijn buiktas moederbuik nog steeds bron van bestaan op de drempel van een nieuw continent vita
Chinese rijstterrassen
je herkent Chinese rijstterrassen pas als je ze hebt gezien anders zie je enkel een berg met grassen maar elk beeld vervult zolang je de gelaagdheid niet hebt gepeild
zolang ik maar
we zoeken onze weg zelfs de GPS weet het niet zolang ik maar als bestemming bij je favorieten zit
insta gram één ogenblik lichtgewicht voor even raken niets meer niets minder één ogenblik alle gewicht dat er is
in de zetel
momenten in de zetel vader en dochter nabij door de gedeelde fascinatie voor een blik op de wereld van Down the road tot het ontstaan van jazz bieden ze elkaar voorzichtig inkijk hij in zijn angst voor het einde, in groot en klein verlies zij in haar zoektocht naar de zin, in grote en kleine overwinningen verenigd zonder winstoogmerk weten ze niet hoeveel er nog resten momenten in de zetel vader en dochter
ruimtevaarder
je zat op je schommel en duwde jezelf toen al boven alles uit zachtjes zingend in je hoofd tijdens je bikinimoment maakte je jouw wetten aan je eigen firmament los van de zwaartekracht en van god en al scheerde je eenzame toppen zonder angst voor de val bij Kommil Foo heet de meester Frank maar ook jij had een juf niet comme il faut wist zij veel dat jij ruimtevaarder was door de lucht met zwier gelanceerd op weg naar je eigen planeet wist zij veel toen ze je strafte en zelfs domkop noemde dat je binnenin reeds alles had ver van banaal meer dan mondiaal was jij toen al contactbekwaam met het heel-al