septemberpolder

de patchwork poncho
om haar schriele schouders
zit ze 
op haar krukje
voor de deur
diepe groeven
en een glimlach
de hippie
die ze altijd al was
met de verrekijker
turend 
over de septemberpolder
zonder zicht
op wie ze morgen zijn zal
als de rook
om haar hoofd is verdwenen
wiet
zonder festival