naar het schijnt
mag je niet
achterwaarts liken
je mag niet te ver
teruggaan in de tijd
nochtans word ik
warm en week
als ik aan ons terugdenk
vroeger in onze zotheid
kartonnen doos
fragiel
als een frangipane
rondborstig
als een boule
licht
als een éclair
hoekig
als een carré confiture
passen wij vier
al jaren
in onze kartonnen doos
nog even
als een mes
snijdt afscheid
ons samenzijn
doormidden
en scheidt
samen
af van
alleen
om de pijn
te verzachten
houden we mekaar
nog even vast
maar hoe moet dat
als zelfs dat
niet meer mag
omarmd
als jij me begrijpt
voelen mijn gedachten zich
omarmd
met me mee
kom, loop met me mee
meander
door m’n gedachten
zoals de luie Leie
langs haar bochten glijdt
kom, loop met me mee
luister
naar m’n woorden
zoals een stamelende stilte
luchtige witruimtes laat
kom, loop met me mee
ik wil jou
in mijn melopee
hecht verbonden
wanneer
is gehecht
zoals
met naald en draad
aan elkaar vastgemaakt
ook hecht
verbonden
vanbinnen en
vanbuiten
of zelfs
binnenstebuiten
zoals een bolletje
paar wollen sokken?
verzoening
zij: het spijt me
hij: ok
zij: nee, het spijt me echt
hij: ok, kom hier dat ik je zoen
opzij
je zet jezelf
opzij
je neemt geen
stelling
je ziet
mijn belang
jouw belangstelling
buiten
als het deksel
wordt opgelicht
de lading
ontdekt
en je je kan
uiten
buiten
de zwaarte
verlichten met lucht
als de druk
wordt gelicht
ben je opgelucht
ventiel
zucht…
uit een ventiel
komt niet voor niets
lucht