na een ruzie was ik elk venster weer helder zodat ik u zie
staren
wat sta je naar de hemel te staren ik ben de ster die voor je valt
thuiskomen
het is voorbestemd dat elke avond weer de horizon geduldig wacht op het thuiskomen van zijn zon
zij aan zij
vakantie we gaan de batterijen opladen zij aan zij zoals de twee fiches in een lader
inhaken
wanneer ik het niet begrijp sta ik daar verloren zonder grip op zoek naar de zin waar m'n vraagteken kan inhaken
met me mee
kom, loop met me mee meander door m’n gedachten zoals de luie Leie langs haar bochten glijdt kom, loop met me mee luister naar m’n woorden zoals een stamelende stilte luchtige witruimtes laat kom, loop met me mee ik wil jou in mijn melopee
malen
soms zouden we liever niets zeggen toch malen we maar door tijdens de maaltijd
koesteren
wanneer liefde wil dat je je koest houdt weet je niet wat koesteren is
dat verklaart alles
door onze spiegelneuronen voelen we mee met een ander en alles intenser vertel ik haar oh...dat verklaart alles zegt ze die spiegelhormonen
uit de verte
het gat proberen we met verzen uit de verte te dichten