eeuwig en een week
man en vrouw
fietsen we door bossen die
aaneenhangen van poëzie
jouw woorden zouden hier
een verademing zijn
zegt hij
langs de Chalet d'Amour
waar de kamers geen kleerkasten hebben
en een uur
een eeuwigheid lijkt
omarmd
als jij me begrijpt
voelen mijn gedachten zich
omarmd
twee hoog
vandaag
is het de straat
die ons scheidt
twee hoog turen we
door onze vensters
bij elkaar binnen
in m’n dromen
spannen we een koord
en dansen om de beurt
alsof we elkaar
voor ’t eerst beminnen
weer helder
na een ruzie
was ik
elk venster
weer helder
zodat ik u zie
staren
wat sta je
naar de hemel
te staren
ik ben de ster
die voor je valt
thuiskomen
het is voorbestemd
dat elke avond weer
de horizon
geduldig wacht
op het thuiskomen
van zijn zon
zij aan zij
vakantie
we gaan
de batterijen opladen
zij aan zij
zoals de twee
fiches in een lader
inhaken
wanneer ik het niet begrijp
sta ik daar verloren
zonder grip
op zoek naar de zin
waar m'n vraagteken
kan inhaken
met me mee
kom, loop met me mee
meander
door m’n gedachten
zoals de luie Leie
langs haar bochten glijdt
kom, loop met me mee
luister
naar m’n woorden
zoals een stamelende stilte
luchtige witruimtes laat
kom, loop met me mee
ik wil jou
in mijn melopee
malen
soms
zouden we liever
niets zeggen
toch
malen we maar door
tijdens
de maaltijd