soms ben ik nog steeds zes dan schreeuw ik onhoorbaar veront-waardigd laat dat kind eens in haar waarde of fluister veron-gelijkt geef haar eens gelijk
dat verklaart alles
door onze spiegelneuronen voelen we mee met een ander en alles intenser vertel ik haar oh...dat verklaart alles zegt ze die spiegelhormonen
volmaakt
autopoiese ieder moment lost een virus op en ontstaan vanzelf nieuwe complete virusdeeltjes zelfpoëzie ieder moment vallen we uiteen en herscheppen onszelf volmaakt in een nieuw verhaal
moederschoot
nooit beseft dat m'n oude huis me bescherming biedt als een veilige moederschoot zo wordt dweilen als het wassen van haar zachte grijze haren
op tijd en stond
als je lang genoeg schudt zoals aan een broodrooster wanneer hij vastloopt bij gebrek aan veerkracht ontdek je plots het overvolle kruimelschuif dat je op tijd en stond elegant eens kan legen
de vloed
als ik bang ben voor de vloed niet durf meedeinen op m'n gemoed omarm ik verkrampt de vastheid van m'n gedachten als een paal boven water
tijd
voor alle spelerswissels blessures en verloren tijd door owngoals krijgen jij en ik nu toegevoegde tijd
schitteren
en wat als we eens zouden luisteren schitteren door niets te zeggen of niets te doen of als je het toch wil benoemen met luister lui zijn
mijn kind
kom hier mijn kind dat ik je koffie en specutroost
aan de kant
als een sneeuwruimer bij dreigend stormweer rigoureus en onverwacht veeg ik alles aan de kant de koplampen uitsluitend gericht op de weg