wanneer je
in de schaduw zit
van een berg spijt
zie je niet meer
wanneer de zon
voor je schijnt
omarmd
als jij me begrijpt
voelen mijn gedachten zich
omarmd
weer helder
na een ruzie
was ik
elk venster
weer helder
zodat ik u zie
thuiskomen
het is voorbestemd
dat elke avond weer
de horizon
geduldig wacht
op het thuiskomen
van zijn zon
malen
soms
zouden we liever
niets zeggen
toch
malen we maar door
tijdens
de maaltijd
zes
soms ben ik
nog steeds zes
dan schreeuw ik
onhoorbaar
veront-waardigd
laat dat kind
eens in haar waarde
of fluister
veron-gelijkt
geef haar eens gelijk
dat verklaart alles
door onze spiegelneuronen
voelen we mee
met een ander
en alles intenser
vertel ik haar
oh...dat verklaart alles
zegt ze
die spiegelhormonen
volmaakt
autopoiese
ieder moment
lost een virus op
en ontstaan vanzelf
nieuwe complete virusdeeltjes
zelfpoëzie
ieder moment
vallen we uiteen
en herscheppen onszelf
volmaakt in een nieuw verhaal
moederschoot
nooit beseft
dat m'n oude huis
me bescherming biedt
als een veilige moederschoot
zo wordt dweilen
als het wassen
van haar zachte grijze haren
op tijd en stond
als je lang genoeg
schudt
zoals aan een broodrooster
wanneer hij vastloopt
bij gebrek aan
veerkracht
ontdek je plots
het overvolle kruimelschuif
dat je op tijd en stond
elegant
eens kan legen