soms
zouden we liever
niets zeggen
toch
malen we maar door
tijdens
de maaltijd
zes
soms ben ik
nog steeds zes
dan schreeuw ik
onhoorbaar
veront-waardigd
laat dat kind
eens in haar waarde
of fluister
veron-gelijkt
geef haar eens gelijk
dat verklaart alles
door onze spiegelneuronen
voelen we mee
met een ander
en alles intenser
vertel ik haar
oh...dat verklaart alles
zegt ze
die spiegelhormonen
volmaakt
autopoiese
ieder moment
lost een virus op
en ontstaan vanzelf
nieuwe complete virusdeeltjes
zelfpoëzie
ieder moment
vallen we uiteen
en herscheppen onszelf
volmaakt in een nieuw verhaal
moederschoot
nooit beseft
dat m'n oude huis
me bescherming biedt
als een veilige moederschoot
zo wordt dweilen
als het wassen
van haar zachte grijze haren
op tijd en stond
als je lang genoeg
schudt
zoals aan een broodrooster
wanneer hij vastloopt
bij gebrek aan
veerkracht
ontdek je plots
het overvolle kruimelschuif
dat je op tijd en stond
elegant
eens kan legen
de vloed
als ik bang ben
voor de vloed
niet durf
meedeinen
op m'n gemoed
omarm ik verkrampt
de vastheid
van m'n gedachten
als een paal boven water
tijd
voor alle
spelerswissels
blessures en
verloren tijd
door owngoals
krijgen jij en ik
nu toegevoegde tijd
schitteren
en wat als
we eens zouden
luisteren
schitteren
door niets te zeggen
of niets te doen
of als je het toch
wil benoemen
met luister lui zijn
mijn kind
kom hier
mijn kind
dat ik je koffie
en specutroost