wanneer licht aan de waarnemingshorizon wordt onttrokken aan de zwaartekracht niet meer ontsnapt het zwarte gat blijvend verlicht gedicht
wat was
gisteren dacht ik aan morgen ooit zal er morgen zal ik denken aan gisteren nooit was er vandaag vouw ik wat was in laagjes in de kast en plooi me zonder gemis naar wat is
gewoon
waarom zei niemand me dat window of opportunity gewoon een winkeletalage is?
naar buiten zonder
meestal ga ik naar buiten zonder maar vandaag had ik het aan als een oude vergeten trui mijn lichaam met wolligheid verleidt het in geuren en kleuren misleidt het met verve verhullend leidt het af mijn zachte buitenwacht
goed en wel
dat het pijpenstelen giet deert me niet daar waar ik ben is alles goed en wel niemand hoeft iets te veranderen ik ben aan het woordwandelen
zoete lade
wij vechten nooit in de zoete lade jij krijgt de noten ik de chocolade
hitte
als natte waslappen voor boven en onder liggen we slap naast elkaar zonder raakvlak
nietszeggend
na elke vraag van jou neemt mijn antwoord me in stilte op sleeptouw en verdwijn ik nietszeggend op wereldreis naar een ver oord
tussen de buien door
tussen de buien door lap ik de ramen en ook alle andere do's en don'ts aan m'n laars
niet hier
ik denk dus ik ben niet hier