pluk de dag niet bewonder wees de passant die niets in de hand alles laat bloeien
ondersteboven
zie mij gaan ondersteboven op m'n eigen gedachtbaan
twee cent
het zijn tulpen in een vaas die ik benijd hooguit twee cent aan hun voeten houdt hen overeind
overstuur
ik wou dat ik een airbag had telkens ik overstuur raak
afwezig
sorry dat ik zo lang afwezig was ik had de winter
lente
zon lucht en liefde laten jou openbloemen
me-time
als niemand kijkt laat ik alles hangen de gordijnen mijn borsten mijn wangen
gedicht
wanneer licht aan de waarnemingshorizon wordt onttrokken aan de zwaartekracht niet meer ontsnapt het zwarte gat blijvend verlicht gedicht
wat was
gisteren dacht ik aan morgen ooit zal er morgen zal ik denken aan gisteren nooit was er vandaag vouw ik wat was in laagjes in de kast en plooi me zonder gemis naar wat is
gewoon
waarom zei niemand me dat window of opportunity gewoon een winkeletalage is?