het leven
is geen
roze maneschijn
dag en nacht
dag en nacht
aait m'n adem
mijn hart
in m’n hoofd
wanneer ik
in m'n hoofd
teveel opkrop
huilt enkel
mijn douchekop
zitten
ik zie het zitten
als ik zelf
ook eens kan zitten
verzacht
met de jaren
is alles verzacht
mijn hart
mijn blik
mijn buikplooi
die lacht
kou
ik stelde me open
toen vatte ik kou
zachter
was ik maar
een wasverzachter
dan was alles zachter
vaar uit
vaar uit
op eigen kompas
en kaart
niemand kent beter
jouw koers
of vaart
en zit je al eens
in een dip
kom dan even rusten
op het moederschip
waarde
mijn voorwaarde
staat
voor mijn waarde
blij tekeer
goed of slecht weer
m'n hart gaat even
blij tekeer
wanneer de koffie verkeerd
met mijn beige rok
correspondeert