Te

het Chinese Te
schenkt de Hemel ons
bij de geboorte
op weg naar volmaaktheid
maar het streven 
en de kennis
maken ons
te braaf
te verstandig
te ijverig
te alles
waardoor we afdrijven
van ons oorspronkelijke
Te

septemberpolder

de patchwork poncho
om haar schriele schouders
zit ze 
op haar krukje
voor de deur
diepe groeven
en een glimlach
de hippie
die ze altijd al was
met de verrekijker
turend 
over de septemberpolder
zonder zicht
op wie ze morgen zijn zal
als de rook
om haar hoofd is verdwenen
wiet
zonder festival

focus

ik beweeg
alle kanten op
en mis
focus
ik wou
dat ik een Kodak was
dan had ik
een zelfontspanner

zichtbaar

op het strand
de voeten in een put
kijken ze elkaar aan
zij
grijze haren
hij
gekromde rug
geen kleinkinderen
die afleiden
volstaan ze voor elkaar
het meisje en
de jongen van twintig
nog steeds 
zichtbaar

tot vanavond, schat

eerste les
gezinswetenschappen
in media res
met Manu Keirse
recht naar het hart
over te vroeg sterven
en te lang leven
zonder leven
hoe hij
deelgenoot van de dood
voorbestemd
in de Diepstraat
afdaalde
naar de diepe waarde
van er zijn
want het leven
heb je niet in pacht
voor de belofte 
“Tot vanavond, schat”
staat niemand garant
Manu leidt ons
niet militari
maar met zachte hand
naar echt samenzijn
hier en nu
later begint vandaag

geen idee

doe niets
en het komt
naar je toe
zo zegt men
gisteren een kater
vandaag een kou
en al lang
geen idee meer
wat ik zo laat nog
op dat terras 
vangen wou

tabula rasa

twee vriendinnen
met een glas cava
in de Bodega
rode wangen
van opwinding
over wie ze willen zijn
alles kan
beloven ze elkaar
nu meer dan ooit 
middagpauze
tot de scholen uit zijn
en zelfs dan
niemand meer 
die op hen wacht
in workshops ingeschreven
werk opgezegd
tabula rasa 
door een bril
met progressieve glazen 

ver en lang

elke aarzeling
is een verlangen
dat blijft hangen
als een zindering
boven de aarde
doordat de moed
ontbreekt
om zich te overstijgen
ver en lang
verlost van
de zwaartekracht