het Chinese Te schenkt de Hemel ons bij de geboorte op weg naar volmaaktheid maar het streven en de kennis maken ons te braaf te verstandig te ijverig te alles waardoor we afdrijven van ons oorspronkelijke Te
brooddozen
ontelbare brooddozen vandaag ingeblikt en verbloemd de hoop op liefde door de maag
septemberpolder
de patchwork poncho om haar schriele schouders zit ze op haar krukje voor de deur diepe groeven en een glimlach de hippie die ze altijd al was met de verrekijker turend over de septemberpolder zonder zicht op wie ze morgen zijn zal als de rook om haar hoofd is verdwenen wiet zonder festival
focus
ik beweeg alle kanten op en mis focus ik wou dat ik een Kodak was dan had ik een zelfontspanner
zichtbaar
op het strand de voeten in een put kijken ze elkaar aan zij grijze haren hij gekromde rug geen kleinkinderen die afleiden volstaan ze voor elkaar het meisje en de jongen van twintig nog steeds zichtbaar
tot vanavond, schat
eerste les gezinswetenschappen in media res met Manu Keirse recht naar het hart over te vroeg sterven en te lang leven zonder leven hoe hij deelgenoot van de dood voorbestemd in de Diepstraat afdaalde naar de diepe waarde van er zijn want het leven heb je niet in pacht voor de belofte “Tot vanavond, schat” staat niemand garant Manu leidt ons niet militari maar met zachte hand naar echt samenzijn hier en nu later begint vandaag
geen idee
doe niets en het komt naar je toe zo zegt men gisteren een kater vandaag een kou en al lang geen idee meer wat ik zo laat nog op dat terras vangen wou
tabula rasa
twee vriendinnen met een glas cava in de Bodega rode wangen van opwinding over wie ze willen zijn alles kan beloven ze elkaar nu meer dan ooit middagpauze tot de scholen uit zijn en zelfs dan niemand meer die op hen wacht in workshops ingeschreven werk opgezegd tabula rasa door een bril met progressieve glazen
brief aan Ina
het begon met een brief aan Ina over apart zijn en toch verbonden nu sta ik in Nina
ver en lang
elke aarzeling is een verlangen dat blijft hangen als een zindering boven de aarde doordat de moed ontbreekt om zich te overstijgen ver en lang verlost van de zwaartekracht