een visser ving in zijn net een nixe een vrouwelijke, halfmenselijke vis half trok ze hem half zonk hij weg gevangen in zijn net vermocht ze nochtans niks toch werd hij niet meer gezien
kinderplezier
winterwind ruimt op en veegt tegen de dijk bloemen van papier witte strandkabines jarenlang kinderplezier hij intussen een man zij een jonge vrouw vliegers en schelpen ontgroeid door de rest van de wereld geboeid wordt verlaten Zeebrugge ingeruild alles te koop
zeeziek
hou me vast voor ik vallen moet ik word zeeziek van het deinen op de schommelingen van m'n eigen gemoed
zichtbaar
op het strand de voeten in een put kijken ze elkaar aan zij grijze haren hij gekromde rug geen kleinkinderen die afleiden volstaan ze voor elkaar het meisje en de jongen van twintig nog steeds zichtbaar
vandaag
samen op de dijk arm in arm je hebt witte haren maar nog steeds een stevige tred de zee kalme getuige heeft tijd weids en uitgestrekt wij hebben vandaag en de tijd die ons rest