ik draai je
in m'n mond
om en om
en denk
aan het verleden
toen ik heb gemeden
je uit te spreken
zoals een oester
haar parel koestert
draai ik je
in m'n mond
om en om
en denk
aan morgen
dan zal ik misschien
en zo blijf jij
in m'n stilte
verborgen
liefste zoetemien
half
een visser
ving in zijn net
een nixe
een vrouwelijke, halfmenselijke vis
half
trok ze hem
half
zonk hij weg
gevangen in zijn net
vermocht ze
nochtans niks
toch werd hij
niet meer gezien
kinderplezier
winterwind
ruimt op en veegt
tegen de dijk
bloemen van papier
witte strandkabines
jarenlang kinderplezier
hij
intussen een man
zij
een jonge vrouw
vliegers en schelpen
ontgroeid
door de rest
van de wereld
geboeid
wordt verlaten Zeebrugge
ingeruild
alles te koop
zeeziek
hou me vast
voor ik vallen moet
ik word zeeziek
van het deinen
op de schommelingen
van m'n eigen
gemoed
zichtbaar
op het strand
de voeten in een put
kijken ze elkaar aan
zij
grijze haren
hij
gekromde rug
geen kleinkinderen
die afleiden
volstaan ze voor elkaar
het meisje en
de jongen van twintig
nog steeds
zichtbaar
vandaag
samen op de dijk
arm in arm
je hebt witte haren
maar nog steeds een stevige tred
de zee
kalme getuige
heeft tijd
weids en uitgestrekt
wij hebben vandaag
en de tijd
die ons rest