de lichten gedoofd de muziek luid zweet parelt op m'n huid ik dans en paradeer het publiek stuwt me over en weer ik schreeuw vanbinnen Say my name wat een fame mijn optreden met Florence en haar machine is net echt naast m'n aanrecht
licht
de woonboot voor herstel gehuld in een doorschijnend zeil op een nachtelijke Leie gloeit als een glimworm de klassieke muziek neemt me mee weg van een karwei van alledag naar hoe het ook zijn kan licht zonder festival
ze lachte
eer zij kwam passeerden er velen gedwee ik op de bank van rimpels zij jeugdig op haar fiets ze lachte en ik verrast terug ze klaarde niet alleen de mist in m'n blik ze nam zelfs de wolken mee
twee hoog
vandaag is het de straat die ons scheidt twee hoog turen we door onze vensters bij elkaar binnen in m’n dromen spannen we een koord en dansen om de beurt alsof we elkaar voor ’t eerst beminnen
staren
wat sta je naar de hemel te staren ik ben de ster die voor je valt
hoop
wanneer een berg zorgen het uitzicht op hoop verbergt bedenk dan dat wanhoop steeds hoop herbergt
uitgaansverbod
de zon tekent de eerste lijnen op m'n huid als op een landkaart wat deert me het uitgaansverbod ik ben het gebied
iets mis
is er iets mis in de mix met eenvoudig thuis en Kerstnix?
dagen
als iets begint te dagen helder en licht zoals de dageraad dan weet je ineens raad
gelicht
als het deksel wordt opgelicht de lading ontdekt en je je kan uiten buiten de zwaarte verlichten met lucht als de druk wordt gelicht ben je opgelucht