de lichten gedoofd
de muziek luid
zweet parelt
op m'n huid
ik dans
en paradeer
het publiek stuwt me
over en weer
ik schreeuw vanbinnen
Say my name
wat een fame
mijn optreden
met Florence
en haar machine
is net echt
naast m'n aanrecht
licht
de woonboot
voor herstel gehuld
in een doorschijnend zeil
op een nachtelijke Leie
gloeit als een glimworm
de klassieke muziek
neemt me mee
weg van een karwei
van alledag
naar hoe het ook zijn kan
licht zonder festival
ze lachte
eer zij kwam
passeerden er velen gedwee
ik op de bank van rimpels
zij jeugdig op haar fiets
ze lachte
en ik verrast terug
ze klaarde niet alleen
de mist in m'n blik
ze nam zelfs
de wolken mee
twee hoog
vandaag
is het de straat
die ons scheidt
twee hoog turen we
door onze vensters
bij elkaar binnen
in m’n dromen
spannen we een koord
en dansen om de beurt
alsof we elkaar
voor ’t eerst beminnen
staren
wat sta je
naar de hemel
te staren
ik ben de ster
die voor je valt
hoop
wanneer
een berg zorgen
het uitzicht op
hoop
verbergt
bedenk dan
dat wanhoop steeds
hoop
herbergt
uitgaansverbod
de zon tekent
de eerste lijnen
op m'n huid
als op een landkaart
wat deert me
het uitgaansverbod
ik ben het gebied
iets mis
is er iets mis
in de mix
met eenvoudig thuis
en Kerstnix?
dagen
als iets begint
te dagen
helder en licht
zoals de dageraad
dan weet je ineens
raad
buiten
als het deksel
wordt opgelicht
de lading
ontdekt
en je je kan
uiten
buiten
de zwaarte
verlichten met lucht
als de druk
wordt gelicht
ben je opgelucht