door onze spiegelneuronen
voelen we mee
met een ander
en alles intenser
vertel ik haar
oh...dat verklaart alles
zegt ze
die spiegelhormonen
volmaakt
autopoiese
ieder moment
lost een virus op
en ontstaan vanzelf
nieuwe complete virusdeeltjes
zelfpoëzie
ieder moment
vallen we uiteen
en herscheppen onszelf
volmaakt in een nieuw verhaal
uit de verte
het gat
proberen we
met verzen
uit de verte
te dichten
moederschoot
nooit beseft
dat m'n oude huis
me bescherming biedt
als een veilige moederschoot
zo wordt dweilen
als het wassen
van haar zachte grijze haren
de rest
wat is geluk?
iedereen op de
Mount Everest
for ever
happy
en indien niet
voor altijd
wat dan met de
rest?
op tijd en stond
als je lang genoeg
schudt
zoals aan een broodrooster
wanneer hij vastloopt
bij gebrek aan
veerkracht
ontdek je plots
het overvolle kruimelschuif
dat je op tijd en stond
elegant
eens kan legen
nog niet iets
als de slaap
me verlaat
ben ik voor
één ogenblik
nog niet iets
maar wel alles
in de kiem
tot ik uit deze
nevelsluier slier
en in m'n leven stap
als in m'n kleren
de vloed
als ik bang ben
voor de vloed
niet durf
meedeinen
op m'n gemoed
omarm ik verkrampt
de vastheid
van m'n gedachten
als een paal boven water
half
een visser
ving in zijn net
een nixe
een vrouwelijke, halfmenselijke vis
half
trok ze hem
half
zonk hij weg
gevangen in zijn net
vermocht ze
nochtans niks
toch werd hij
niet meer gezien
liggend
geen workout
of kilometerteller
voor mij
liggend
mag ik eindelijk
de wereld afreizen
ik ben een woudloper
op zoek naar sporen
van mezelf
in de woorden
van een ander
een woordenwoudloper